|
Ante Divinum officium |
Incipit
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ.
Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine, passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos.
Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam, Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Laus tibi, Dómine, Rex ætérnæ glóriæ.
|
Początek
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna; Pan z Tobą: błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi.
I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego: który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł, i pogrzebion: zstąpił do piekieł: trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa; siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego: stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych.
Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Chwała Tobie Panie, Królu wiecznej chwały.
|
Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum diem}
Ant. Dóminum, Deum nostrum, * Veníte, adorémus.
Ant. Dóminum, Deum nostrum, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Dóminum, Deum nostrum, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Dóminum, Deum nostrum, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Dóminum, Deum nostrum, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Dóminum, Deum nostrum, * Veníte, adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z Psałterza według dnia}
Ant. Pana Boga naszego * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Ant. Pana Boga naszego * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Pana Boga naszego * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Pana Boga naszego * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Pana Boga naszego * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Ant. Pana Boga naszego * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
|
Hymnus {ex Psalterio secundum tempora}
Tu, Trinitátis Unitas,
Orbem poténter quæ regis,
Atténde laudis cánticum,
Quod excubántes psállimus.
Nam léctulo consúrgimus
Noctis quiéto témpore,
Ut flagitémus ómnium
A te medélam vúlnerum.
Quo fraude quidquid dǽmonum
In nóctibus delíquimus,
Abstérgat illud cǽlitus
Tuæ potéstas glóriæ.
Ne corpus astet sórdidum,
Nec torpor instet córdium,
Ne críminis contágio
Tepéscat ardor spíritus.
Ob hoc, Redémptor, quǽsumus,
Reple tuo nos lúmine,
Per quod diérum círculis
Nullis ruámus áctibus.
Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Únice,
Cum Spíritu Paráclito
Regnans per omne sǽculum.
Amen.
|
Hymn {z Psałterza według okresu}
Ty, Jedności Trójcy,
Która potężnie rządzisz światem,
Wysłuchaj pieśni chwały,
Jaką czuwając śpiewamy.
Wstajemy bowiem z łoża
O cichym czasie nocnym,
Aby uprosić u Ciebie
Uleczenie ran wszystkich
Ażeby, w czemeśmy w nocy
Zawinili za zdradą szatańską,
Starła z nieba
Moc Twojej chwały.
By ciało nie stało się brudnem,
By nie groziło zniechęcenie serc,
By za dotknięciem występku
Nie ostygł zapał ducha.
Dlatego, Odkupicielu, prosimy,
Napełnij nas światłem swojem,
Abyśmy z jego pomocą w biegu dni
Nie upadli w żadnym uczynku.
Udziel, Ojcze najmiłościwszy,
I Jedyny, równy Ojcu,
Z Duchem Pocieszycielem
Królujący po wszystkie wieki.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Suscitávit Dóminus.
Psalmus 77(1-8) [1]
77:1 Atténdite, pópule meus, legem meam: * inclináte aurem vestram in verba oris mei.
77:2 Apériam in parábolis os meum: * loquar propositiónes ab inítio.
77:3 Quanta audívimus et cognóvimus ea: * et patres nostri narravérunt nobis.
77:4 Non sunt occultáta a fíliis eórum: * in generatióne áltera.
77:4 Narrántes laudes Dómini, et virtútes ejus: * et mirabília ejus, quæ fecit.
77:5 Et suscitávit testimónium in Jacob: * et legem pósuit in Israël.
77:5 Quanta mandávit pátribus nostris nota fácere ea fíliis suis: * ut cognóscat generátio áltera.
77:6 Fílii qui nascéntur, et exsúrgent, * et narrábunt fíliis suis.
77:7 Ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscántur óperum Dei: * et mandáta ejus exquírant.
77:8 Ne fiant sicut patres eórum: * generátio prava et exásperans.
77:8 Generátio, quæ non diréxit cor suum: * et non est créditus cum Deo spíritus ejus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Suscitávit Dóminus testimónium in Jacob: et legem pósuit in Israël.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. Wzbudził Pan.
Psalm 77(1-8) [1]
77:1 Słuchajcie, ludu mój, zakonu mego: * nakłońcie ucha swego ku słowom ust moich.
77:2 Otworzę w podobieństwach usta moje: * będę powiadał gadki od początku.
77:3 Jako wielkieśmy rzeczy słyszeli i poznali: * i ojcowie nasi powiadali nam.
77:4 Nie zataiły się przed syny ich: * w drugim narodzie.
77:4 Powiadając chwały Pańskie, i mocy jego: * i cuda jego, które czynił.
77:5 I wzbudził świadectwo w Jakóbie: * a zakon położył w Izraelu.
77:5 Jako wielkie rzeczy rozkazał ojcom naszym, aby je oznajmili synom swoim: * aby wiedział rodzaj drugi.
77:6 Synowie, którzy się narodzą, i powstaną, * i będą je powiadać synom swoim.
77:7 Żeby pokładali w Bogu nadzieję swoję, a nie zapominali spraw Bożych: * i pytali się o mandaciech jego.
77:8 Aby nie byli jako ojcowie ich: * naród zły i draźniący.
77:8 Naród, który nie prostował serca swego: * i nie był wiernym Bogu duch jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wzbudził Pan świadectwo w Jakóbie: a zakon położył w Izraelu.
|
Ant. Coram pátribus eórum.
Psalmus 77(9-16) [2]
77:9 Fílii Ephrem intendéntes et mitténtes arcum: * convérsi sunt in die belli.
77:10 Non custodiérunt testaméntum Dei: * et in lege ejus noluérunt ambuláre.
77:11 Et oblíti sunt benefactórum ejus: * et mirabílium ejus quæ osténdit eis.
77:12 Coram pátribus eórum fecit mirabília in terra Ægýpti: * in campo Táneos.
77:13 Interrúpit mare, et perdúxit eos: * et státuit aquas quasi in utre.
77:14 Et dedúxit eos in nube diéi: * et tota nocte in illuminatióne ignis.
77:15 Interrúpit petram in erémo: * et adaquávit eos velut in abýsso multa.
77:16 Et edúxit aquam de petra: * et dedúxit tamquam flúmina aquas.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Coram pátribus eórum fecit Deus mirabília.
|
Ant. Przed ojcy ich.
Psalm 77(9-16) [2]
77:9 Synowie Ephrem, naciągający i spuszczający łuk: * podali tył w dzień wojny.
77:10 Nie strzegli Testamentu Bożego: * i nie chcieli chodzić w zakonie jego.
77:11 I zapamiętali dobrodziejstw jego: * i cudów jego, które im ukazał.
77:12 Przed ojcy ich czynił dziwy w ziemi Egipskiéj: * na polu Tanejskiem.
77:13 Rozerwał morze i przeprowadził je: * i zastawił wody, jako w skórzanym worze.
77:14 I prowadził je w obłoku we dnie: * a przez całą noc w rozświeceniu ognia.
77:15 Rozszczepił skałę na puszczy: * i napoił je, jako w wielkiéj głębokości.
77:16 I wywiódł wodę z opoki: * i prowadził wody jako z rzeki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przed ojcy ich czynił Bóg dziwy.
|
Ant. Jánuas cæli apéruit.
Psalmus 77(17-31) [3]
77:17 Et apposuérunt adhuc peccáre ei: * in iram excitavérunt Excélsum in inaquóso.
77:18 Et tentavérunt Deum in córdibus suis, * ut péterent escas animábus suis.
77:19 Et male locúti sunt de Deo: * dixérunt: Numquid póterit Deus paráre mensam in desérto?
77:20 Quóniam percússit petram, et fluxérunt aquæ: * et torréntes inundavérunt.
77:20 Numquid et panem póterit dare, * aut paráre mensam pópulo suo?
77:21 Ídeo audívit Dóminus, et dístulit: * et ignis accénsus est in Jacob, et ira ascéndit in Israël.
77:22 Quia non credidérunt in Deo: * nec speravérunt in salutári ejus:
77:23 Et mandávit núbibus désuper: * et jánuas cæli apéruit.
77:24 Et pluit illis manna ad manducándum: * et panem cæli dedit eis.
77:25 Panem Angelórum manducávit homo, * cibária misit eis in abundántia.
77:26 Tránstulit Austrum de cælo: * et indúxit in virtúte sua Áfricum.
77:27 Et pluit super eos sicut púlverem carnes: * et sicut arénam maris volatília pennáta.
77:28 Et cecidérunt in médio castrórum eórum: * circa tabernácula eórum.
77:29 Et manducavérunt, et saturáti sunt nimis, et desidérium eórum áttulit eis: * non sunt fraudáti a desidério suo.
77:30 Adhuc escæ eórum erant in ore ipsórum: * et ira Dei ascéndit super eos.
77:31 Et occídit pingues eórum, * et eléctos Israël impedívit.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Jánuas cæli apéruit Dóminus, et pluit illis manna ad manducándum.
|
Ant. Otworzył forty niebieskie.
Psalm 77(17-31) [3]
77:17 A przydali jeszcze grzeszyć przeciw jemu: * wzruszyli ku gniewu Najwyższego na miejscu bezwodnem.
77:18 I kusili Boga w sercach swoich, * prosząc pokarmu duszom swoim.
77:19 I mówili źle o Bogu: * rzekli: Izali Bóg może stół zgotować na puszczy?
77:20 Bo uderzył w skałę, i wypłynęły wody: * i strumienie wezbrały.
77:20 Izali i chleb będzie mógł dać, * albo nagotować stół ludowi swemu?
77:21 Przetóż usłyszał Pan, i odłożył: * i ogień zapalił się przeciw Jakóbowi, i gniew powstał przeciw Izraelowi.
77:22 Bo nie wierzyli w Boga: * ani mieli nadzieje w zbawieniu jego.
77:23 I rozkazał obłokom zwierzchu: * i otworzył forty niebieskie.
77:24 I dżdżył im mannę ku jedzeniu: * i dał im chleb niebieski.
77:25 Chleba Anielskiego pożywał człowiek, * posłał im pokarmów dostatkiem.
77:26 Przeniósł wiatr południowy z nieba: * i przeniósł mocą swą wiatr z zachodu.
77:27 I spuścił na nie mięso, jako proch: * a jako piasek morski ptastwo skrzydlaste.
77:28 I upadło w pośród ich obozu: * około ich namiotów.
77:29 I jedli, i najedli się bardzo, i uczynił dosyć ich chciwości: * nie byli omyleni w żądzy swojéj.
77:30 Jeszcze pokarmy ich były w gębiech ich: * a gniew Boży zstąpił na nie.
77:31 I pobił tłuszcze ich, * a wybór Izraelczyków spętał.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Otworzył forty niebieskie Pan, i dżdżył im mannę ku jedzeniu.
|
Ant. Deus adjútor.
Psalmus 77(32-41) [4]
77:32 In ómnibus his peccavérunt adhuc: * et non credidérunt in mirabílibus ejus.
77:33 Et defecérunt in vanitáte dies eórum: * et anni eórum cum festinatióne.
77:34 Cum occíderet eos, quærébant eum: * et revertebántur, et dilúculo veniébant ad eum.
77:35 Et rememoráti sunt quia Deus adjútor est eórum: * et Deus excélsus redémptor eórum est.
77:36 Et dilexérunt eum in ore suo, * et lingua sua mentíti sunt ei.
77:37 Cor autem eórum non erat rectum cum eo: * nec fidéles hábiti sunt in testaménto ejus.
77:38 Ipse autem est miséricors, et propítius fiet peccátis eórum: * et non dispérdet eos.
77:38 Et abundávit ut avérteret iram suam: * et non accéndit omnem iram suam:
77:39 Et recordátus est quia caro sunt: * spíritus vadens et non rédiens.
77:40 Quóties exacerbavérunt eum in desérto, * in iram concitavérunt eum in inaquóso?
77:41 Et convérsi sunt, et tentavérunt Deum: * et Sanctum Israël exacerbavérunt.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Deus adjútor est eórum: et Excélsus redémptor eórum est.
|
Ant. Bóg jest.
Psalm 77(32-41) [4]
77:32 W tem wszystkiem jeszcze grzeszyli: * i nie wierzyli cudom jego.
77:33 I ustały w marności dni ich: * i lata ich z prędkością.
77:34 Gdy je zabijał, szukali go: * i wracali się, i raniuczko chodzili do niego.
77:35 I wspomnieli, że Bóg jest ich pomocnikiem: * a Bóg wysoki jest ich odkupicielem.
77:36 I miłowali go usty swemi, * a językiem swym kłamali mu.
77:37 A serce ich nie było proste ku niemu: * ani byli wiernymi w Testamencie jego.
77:38 A on jest miłosierny, i miłościw będzie grzechom ich: * i nie zatraci ich.
77:38 I wiele uczynił, aby odwracał gniew swój: * i nie zapalił wszystkiego gniewu swego:
77:39 I pamiętał, że byli ciałem: * wiatr idący a nie wracający się.
77:40 Jako często draźnili go na puszczy, * do gniewu pobudzali go na miejscach bezwodnych?
77:41 I wrócili się, i kusili Boga: * i drażnili Świętego Izraelskiego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Bóg jest ich pomocnikiem: a Wysoki jest ich odkupicielem.
|
Ant. Redémit eos.
Psalmus 77(42-58) [5]
77:42 Non sunt recordáti manus ejus, * die qua redémit eos de manu tribulántis.
77:43 Sicut pósuit in Ægýpto signa sua, * et prodígia sua in campo Táneos.
77:44 Et convértit in sánguinem flúmina eórum: * et imbres eórum, ne bíberent.
77:45 Misit in eos cœnomyíam, et comédit eos: * et ranam, et dispérdidit eos.
77:46 Et dedit ærúgini fructus eórum: * et labóres eórum locústæ.
77:47 Et occídit in grándine víneas eórum: * et moros eórum in pruína.
77:48 Et trádidit grándini juménta eórum: * et possessiónem eórum igni.
77:49 Misit in eos iram indignatiónis suæ: * indignatiónem, et iram, et tribulatiónem: immissiónes per ángelos malos.
77:50 Viam fecit sémitæ iræ suæ, non pepércit a morte animábus eórum: * et juménta eórum in morte conclúsit.
77:51 Et percússit omne primogénitum in terra Ægýpti: * primítias omnis labóris eórum in tabernáculis Cham.
77:52 Et ábstulit sicut oves pópulum suum: * et perdúxit eos tamquam gregem in desérto.
77:53 Et dedúxit eos in spe, et non timuérunt: * et inimícos eórum opéruit mare.
77:54 Et indúxit eos in montem sanctificatiónis suæ: * montem, quem acquisívit déxtera ejus.
77:54 Et ejécit a fácie eórum gentes: * et sorte divísit eis terram in funículo distributiónis.
77:55 Et habitáre fecit in tabernáculis eórum: * tribus Israël.
77:56 Et tentavérunt, et exacerbavérunt Deum excélsum: * et testimónia ejus non custodiérunt.
77:57 Et avertérunt se, et non servavérunt pactum: * quemádmodum patres eórum convérsi sunt in arcum pravum.
77:58 In iram concitavérunt eum in cóllibus suis: * et in sculptílibus suis ad æmulatiónem eum provocavérunt.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Redémit eos Dóminus de manu tribulántis.
|
Ant. Odkupił ich.
Psalm 77(42-58) [5]
77:42 Nie pamiętali na rękę jego w dzień, * w który je odkupił z ręki trapiącego.
77:43 Jako pokazował w Egipcie znaki swoje, * i cuda swe na polu Tanejskiem.
77:44 I przemienił w krew rzeki ich: * i deszcze ich, aby nie pili.
77:45 Puścił na nie rozmaitą muchę, i kąsała je: * i żabę, i wygubiła je.
77:46 I dał ich owoce chrząszczom: * i robotę ich szarańczy.
77:47 I poraził gradem winnice ich: * a morwy ich mrozem.
77:48 I podał gradowi bydło ich: * a majętności ogniowi.
77:49 Puścił na nie gniew zapalczywości swojéj: * popędliwość, i rozgniewanie, i utrapienie: przypuszczenia przez Anioły złe.
77:50 Uczynił drogę ścieżce gniewu swego, nie wypuścił dusz ich od śmierci: * i bydło ich w śmierci zawarł.
77:51 I pobił wszystkie pierworodne w ziemi Egipskiéj: * pierwiatski wszystkich prac ich w przybytkach Cham.
77:52 I odjął lud swój jako owce: * prowadził je jako stado na puszczy.
77:53 I prowadził je w nadziei, i nie bali się: * a nieprzyjacioły ich okryło morze.
77:54 I przywiódł je na górę poświęcenia swego * górę, któréj dostała prawica jego.
77:54 I wyrzucił przed nimi pogany: * i losem rozdzielił im ziemię sznurem pomiaru.
77:55 I dał mieszkania w przybytkach ich: * pokoleniom Izraelskim.
77:56 I kusili, i obrazili Boga wysokiego: * i nie strzegli świadectw jego.
77:57 I odwrócili się, a nie zachowali umowy: * jako i ojcowie ich wywrócili się, jako łuk opaczny.
77:58 Ku gniewu go wzruszyli na swych pagórkach: * a rycinami swemi pobudzili go ku zapalczywości.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Odkupił ich Pan z ręki trapiącego.
|
Ant. Ædificávit.
Psalmus 77(59-72) [6]
77:59 Audívit Deus, et sprevit: * et ad níhilum redégit valde Israël.
77:60 Et répulit tabernáculum Silo: * tabernáculum suum, ubi habitávit in homínibus.
77:61 Et trádidit in captivitátem virtútem eórum: * et pulchritúdinem eórum in manus inimíci.
77:62 Et conclúsit in gládio pópulum suum: * et hereditátem suam sprevit.
77:63 Júvenes eórum comédit ignis: * et vírgines eórum non sunt lamentátæ.
77:64 Sacerdótes eórum in gládio cecidérunt: * et víduæ eórum non plorabántur.
77:65 Et excitátus est tamquam dórmiens Dóminus: * tamquam potens crapulátus a vino.
77:66 Et percússit inimícos suos in posterióra: * oppróbrium sempitérnum dedit illis.
77:67 Et répulit tabernáculum Joseph: * et tribum Éphraim non elégit.
77:68 Sed elégit tribum Juda, * montem Sion quem diléxit.
77:69 Et ædificávit sicut unicórnium sanctifícium suum in terra, * quam fundávit in sǽcula.
77:70 Et elégit David, servum suum, et sústulit eum de grégibus óvium: * de post fœtántes accépit eum,
77:71 Páscere Jacob, servum suum, * et Israël, hereditátem suam:
77:72 Et pavit eos in innocéntia cordis sui: * et in intelléctibus mánuum suárum dedúxit eos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ædificávit Deus sanctifícium suum in terra.
|
Ant. Zbudował.
Psalm 77(59-72) [6]
77:59 Usłyszał Bóg, i wzgardził: * i wniwecz obrócił bardzo lud Izraelski.
77:60 I odrzucił przybytek Sylo: * przybytek swój, kędy mieszkał między ludźmi.
77:61 I podał moc ich w niewolą: * i piękność ich w ręce nieprzyjacielskie.
77:62 I dał pod miecz lud swój: * i wzgardził dziedzictwo swoje.
77:63 Młodzieńce ich ogień pożarł: * a panien ich nie płakano.
77:64 Kapłani ich od miecza polegli: * a wdowy ich nie chodziły w żałobie.
77:65 I ocucił się Pan jako ze snu: * jako mocarz, upiwszy się winem.
77:66 I zaraził nieprzyjacioły swe na pośladkach: * dał im hańbę wieczną.
77:67 I odrzucił namiot Józephów: * i nie obrał pokolenia Ephraim.
77:68 Ale obrał pokolenie Judy, * górę Syon, którą umiłował.
77:69 I zbudował, jako jednorożców, świątnicę swoję na ziemi, * którą ugruntował na wieki.
77:70 I obrał Dawida, sługę swego, i wziął go od trzód owiec: * od kotnych owiec wziął go,
77:71 Aby pasł Jakóba, sługę jego, * i Izraela, dziedzictwo jego.
77:72 I pasł je w niewinności serca swego: * a w roztropności rąk swoich prowadził je.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Zbudował Bóg świątnicę swoję na ziemi.
|
Ant. Ádjuva nos.
Psalmus 78 [7]
78:1 Deus, venérunt gentes in hereditátem tuam, polluérunt templum sanctum tuum: * posuérunt Jerúsalem in pomórum custódiam.
78:2 Posuérunt morticína servórum tuórum, escas volatílibus cæli: * carnes sanctórum tuórum béstiis terræ.
78:3 Effudérunt sánguinem eórum tamquam aquam in circúitu Jerúsalem: * et non erat qui sepelíret.
78:4 Facti sumus oppróbrium vicínis nostris: * subsannátio et illúsio his, qui in circúitu nostro sunt.
78:5 Úsquequo, Dómine, irascéris in finem: * accendétur velut ignis zelus tuus?
78:6 Effúnde iram tuam in gentes, quæ te non novérunt: * et in regna quæ nomen tuum non invocavérunt:
78:7 Quia comedérunt Jacob: * et locum ejus desolavérunt.
78:8 Ne memíneris iniquitátum nostrárum antiquárum, cito antícipent nos misericórdiæ tuæ: * quia páuperes facti sumus nimis.
78:9 Ádjuva nos, Deus, salutáris noster: et propter glóriam nóminis tui, Dómine, líbera nos: * et propítius esto peccátis nostris, propter nomen tuum:
78:10 Ne forte dicant in géntibus: Ubi est Deus eórum? * et innotéscat in natiónibus coram óculis nostris.
78:10 Últio sánguinis servórum tuórum, qui effúsus est: * intróeat in conspéctu tuo gémitus compeditórum.
78:11 Secúndum magnitúdinem brácchii tui, * pósside fílios mortificatórum.
78:12 Et redde vicínis nostris séptuplum in sinu eórum: * impropérium ipsórum, quod exprobravérunt tibi, Dómine.
78:13 Nos autem pópulus tuus, et oves páscuæ tuæ, * confitébimur tibi in sǽculum.
78:13 In generatiónem et generatiónem * annuntiábimus laudem tuam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ádjuva nos, Deus, salutáris noster: et propítius esto peccátis nostris.
|
Ant. Wspomóż nas.
Psalm 78 [7]
78:1 Boże, przyszli poganie na dziedzictwo twoje, splugawili kościół twój święty: * obrócili Jeruzalem w budkę na chowanie jabłek.
78:2 Porzucili trupy sług twoich na strawę ptakom powietrznym: * ciała świętych twoich zwierzętom ziemskim.
78:3 Rozlali krew ich jako wodę około Jeruzalem: * a nie był, ktoby pogrzebł.
78:4 Staliśmy się pohańbieniem u sąsiadów naszych: * śmiechowiskiem i igrzyskiem u tych, którzy są w okolicy naszéj.
78:5 Dokądże, Panie, gniewać się będziesz do końca: * rozpali się jako ogień zapalczywość twoja?
78:6 Wyléj gniew twój na pogany, którzy cię nie znają: * i na królestwa, które imienia twego nie wzywały:
78:7 Albowiem pożarli Jakóba: * i miejsce jego spustoszyli.
78:8 Nie wspominaj starych nieprawości naszych, niech nas rychło uprzedzą litości twoje: * bośmy się stali bardzo ubogimi.
78:9 Wspomożesz nas, Boże, zbawicielu nasz: a dla sławy imienia twego, Panie, wybaw nas: * a bądź miłościw grzechom naszym dla imienia twego:
78:10 Aby snadź nie mówili między pogany: Kędyż jest Bóg ich? * a niech znaczna będzie nad pogany, przed oczyma naszemi.
78:10 Pomsta krwie sług twoich, która jest wylana: * niech przyjdzie przed obliczność twoję wzdychanie spętanych.
78:11 Według wielmożności ramienia twego, * zachowaj syny pomordowanych.
78:12 A oddaj sąsiadom naszym siedmiorako do ich łona: * urąganie ich, którem urągali tobie, Panie.
78:13 A my, twój lud i owce pastwiska twego, * będziemyć wyznawać na wieki.
78:13 Od rodzaju do rodzaju * będziem opowiadać chwałę twoję.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wspomóż nas, Boże, zbawicielu nasz: a bądź miłościw grzechom naszym.
|
Ant. Ego sum Dóminus.
Psalmus 80 [8]
80:2 Exsultáte Deo, adjutóri nostro: * jubiláte Deo Jacob.
80:3 Súmite psalmum, et date týmpanum: * psaltérium jucúndum cum cíthara.
80:4 Buccináte in Neoménia tuba, * in insígni die solemnitátis vestræ.
80:5 Quia præcéptum in Israël est: * et judícium Deo Jacob.
80:6 Testimónium in Joseph pósuit illud, cum exíret de terra Ægýpti: * linguam, quam non nóverat, audívit.
80:7 Divértit ab onéribus dorsum ejus: * manus ejus in cóphino serviérunt.
80:8 In tribulatióne invocásti me, et liberávi te: * exaudívi te in abscóndito tempestátis: probávi te apud aquam contradictiónis.
80:9 Audi, pópulus meus, et contestábor te: * Israël, si audíeris me, non erit in te deus recens, neque adorábis deum aliénum.
80:11 Ego enim sum Dóminus Deus tuus, qui edúxi te de terra Ægýpti: * diláta os tuum, et implébo illud.
80:12 Et non audívit pópulus meus vocem meam: * et Israël non inténdit mihi.
80:13 Et dimísi eos secúndum desidéria cordis eórum: * ibunt in adinventiónibus suis.
80:14 Si pópulus meus audísset me: * Israël si in viis meis ambulásset:
80:15 Pro níhilo fórsitan inimícos eórum humiliássem: * et super tribulántes eos misíssem manum meam.
80:16 Inimíci Dómini mentíti sunt ei: * et erit tempus eórum in sǽcula.
80:17 Et cibávit eos ex ádipe fruménti: * et de petra, melle saturávit eos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ego sum Dóminus Deus tuus Israël, qui edúxi te de terra Ægýpti.
|
Ant. Jam jest Pan.
Psalm 80 [8]
80:2 Radujcie się Bogu, pomocnikowi naszemu: * wykrzykajcie Bogu Jakóbowemu.
80:3 Weźmijcie Psalm, a podajcie bęben: * wdzięczną arfę z cytrą.
80:4 Trąbcie na nowiu w trąbę, * w dzień zacny uroczystego święta waszego.
80:5 Albowiem jest rozkazanie w Izraelu: * i wyrok Bogu Jakóbowemu.
80:6 Postanowił to na świadectwo w Józeph, gdy wychodził z ziemie Egipskiéj: * słyszał język, którego nie umiał.
80:7 Wybawił od brzemion ramiona jego: * ręce jego służyły koszem.
80:8 Wzywałeś mię w ucisku, a wybawiłem cię: * wysłuchałem cię w tajniku burzy, doświadczałem cię nad wodami swaru.
80:9 Słuchaj, ludu mój, a oświadczę się na cię: * Izraelu, jeźli mię usłuchasz, nie będzie w tobie Boga nowego, i nie będziesz chwalił Boga cudzego.
80:11 Bomci ja jest Pan, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemie Egipskiéj: * rozszerz usta twoje, a napełnię je.
80:12 A nie słuchał lud mój głosu mego: * a Izrael nie dbał na mię.
80:13 I puściłem je za żądzami serc ich: * pójdą w wynalazkach swoich.
80:14 By był lud mój słuchał mię: * by był Izrael chodził drogami mojemi:
80:15 Snadźbym był łacno poniżył nieprzyjacioły ich: * a na trapiące je obróciłbym rękę swoję.
80:16 Nieprzyjaciele Pańscy skłamali mu: * i będzie czas ich na wieki.
80:17 I nakarmił je tłustością zboża: * i nasycił je miodem z opoki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Jam jest Pan, Bóg twój Izraelu, który cię wywiódł z ziemie Egipskiéj.
|
Ant. Ne táceas Deus.
Psalmus 82 [9]
82:2 Deus, quis símilis erit tibi? * Ne táceas, neque compescáris, Deus.
82:3 Quóniam ecce inimíci tui sonuérunt: * et qui odérunt te extulérunt caput.
82:4 Super pópulum tuum malignavérunt consílium: * et cogitavérunt advérsus sanctos tuos.
82:5 Dixérunt: Veníte, et disperdámus eos de gente: * et non memorétur nomen Israël ultra.
82:6 Quóniam cogitavérunt unanímiter: * simul advérsum te testaméntum disposuérunt, tabernácula Idumæórum et Ismahelítæ:
82:8 Moab, et Agaréni, Gebal, et Ammon, et Ámalec: * alienígenæ cum habitántibus Tyrum.
82:9 Étenim Assur venit cum illis: * facti sunt in adjutórium fíliis Lot.
82:10 Fac illis sicut Mádian, et Sísaræ: * sicut Jabin in torrénte Cisson.
82:11 Disperiérunt in Endor: * facti sunt ut stercus terræ.
82:12 Pone príncipes eórum sicut Oreb, et Zeb, * et Zébee, et Sálmana:
82:13 Omnes príncipes eórum: * qui dixérunt: Hereditáte possideámus Sanctuárium Dei.
82:14 Deus meus, pone illos ut rotam: * et sicut stípulam ante fáciem venti.
82:15 Sicut ignis, qui combúrit silvam: * et sicut flamma combúrens montes:
82:16 Ita persequéris illos in tempestáte tua: * et in ira tua turbábis eos.
82:17 Imple fácies eórum ignomínia: * et quǽrent nomen tuum, Dómine.
82:18 Erubéscant, et conturbéntur in sǽculum sǽculi: * et confundántur, et péreant.
82:19 Et cognóscant quia nomen tibi Dóminus: * tu solus Altíssimus in omni terra.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ne táceas Deus quóniam inimíci tui extulérunt caput.
|
Ant. Nie zamilczaj Boże.
Psalm 82 [9]
82:2 Boże, któż będzie podobien tobie? * Nie zamilczaj, ani się błagaj, Boże.
82:3 Bo oto nieprzyjaciele twoi okrzyk uczynili: * a którzy cię nienawidzą, wynieśli głowę.
82:4 Przeciw ludowi twemu radę złośliwą wymyślili: * i spiknęli się przeciw świętym twoim.
82:5 Mówili: Pójdźcie, a wytraćmy je z narodu: * a niech nie wspominają więcéj imienia Izraelskiego.
82:6 Bo się spiknęli jednym umysłem: * społu przeciw tobie przymierze postanowili, namioty Idumejczyków i Izmaelitowie:
82:8 Moabitowie i Agarenowie, Gebalczycy, i Ammonitowie, i Amalekitowie: * cudzoziemcy z obywatelami Tyru.
82:9 Ale i Assur przyszedł z nimi: * przyszli na pomoc synom Lotowym.
82:10 Uczyń im jako Madyan i Sysarze: * jako Jabin u potoku Cysson.
82:11 Poginęli w Endor: * stali się jako gnój na ziemi.
82:12 Daj hetmany ich, jako Oreb, i Zeb, * i Zebee, i Salmana:
82:13 Wszystkie książęta ich: * którzy mówili: Posiądźmy dziedzictwem świątnicę Bożą.
82:14 Boże mój, połóż je jako koło: * i jako ździebło przed wiatrem.
82:15 Jako ogień, który pali las: * i jako płomień, który pali góry:
82:16 Tak je gonić będziesz nawałnością twoją: * i zatrwożysz je w gniewie twoim.
82:17 Napełnij twarzy ich sromotą: * i szukać będą imienia twego, Panie.
82:18 Niechaj się zawstydzą, i strwożą na wieki wieków: * i niech będą pohańbieni, i niech zginą.
82:19 A niech poznają, że imię tobie Pan: * tyś sam Najwyższym na wszystkiéj ziemi.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Nie zamilczaj Boże, bo nieprzyjaciele twoi głowę wynieśli.
|
℣. Cognóscant quia nomen tibi Dóminus.
℟. Tu solus Altíssimus super omnem terram.
|
℣. Niech poznają, że imię tobie Pan.
℟. Tyś sam Najwyższym na wszystkiéj ziemi.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 1
De libro Génesis
Gen 4:17-22
17 Cognóvit autem Cain uxórem suam, quæ concépit, et péperit Henoch: et ædificávit civitátem, vocavítque nomen ejus ex nómine fílii sui, Henoch.
18 Porro Henoch génuit Irad, et Irad génuit Mavíaël, et Mavíaël génuit Mathúsaël, et Mathúsaël génuit Lamech.
19 Qui accépit duas uxóres, nomen uni Ada, et nomen álteri Sella.
20 Genuítque Ada Jabel, qui fuit pater habitántium in tentóriis, atque pastórum.
21 Et nomen fratris ejus Jubal: ipse fuit pater canéntium cíthara et órgano.
22 Sella quoque génuit Tubálcain, qui fuit malleátor et faber in cuncta ópera æris et ferri. Soror vero Tubálcain, Noéma.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Tulit Dóminus hóminem, et pósuit eum in paradíso voluptátis:
* Ut operarétur et custodíret illum.
℣. Plantáverat autem Dóminus Deus paradísum voluptátis a princípio, in quo pósuit hóminem quem formáverat.
℟. Ut operarétur et custodíret illum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 1
Z Księgi Rodzaju
Rdz 4:17-22
17 I poznał Kain żonę swoję, która poczęła i porodziła Henocha: i zbudował miasto, i nazwał imię jego od imienia syna swego Henoch.
18 Potem Henoch zrodził Irada, a Irad zrodził Mawiaela, a Mawiael Matusaela, a Matusael zrodził Lamecha.
19 Który pojął dwie żony: imię jednéj Ada, a imię drugiéj Sella.
20 I urodziła Ada Jabela, który był ojcem mieszkających w namieciech, i pasterzów.
21 Imię zaś brata jego Jubal: ten był ojcem grających na arfach i muzyckiem naczyniu.
22 Sella też urodziła Tubalkaina, który młotem robił, i był rzemieślnikiem wszelkiéj roboty od miedzi i żelaza. A siostra Tubalkainowa, Noema.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Wziął tedy Pan Bóg człowieka, i posadził go w Raju rozkoszy:
* Aby sprawował i strzégł go.
℣. A naszczepił był Pan Bóg Raj rozkoszy od początku, w którym postanowił człowieka, którego utworzył.
℟. Aby sprawował i strzégł go.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 2
Gen 4:23-26
23 Dixítque Lamech uxóribus suis Adæ et Sellæ: Audíte vocem meam, uxóres Lamech; auscultáte sermónem meum: quóniam occídi virum in vulnus meum, et adolescéntulum in livórem meum.
24 Séptuplum últio dábitur de Cain: de Lamech vero septuágies sépties.
25 Cognóvit quoque adhuc Adam uxórem suam: et péperit fílium, vocavítque nomen ejus Seth, dicens: Pósuit mihi Deus semen áliud pro Abel, quem occídit Cain.
26 Sed et Seth natus est fílius, quem vocávit Enos: iste cœpit invocáre nomen Dómini.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Dixit Dóminus Deus: Non est bonum hóminem esse solum:
* Faciámus ei adjutórium símile sibi.
℣. Adæ vero non inveniebátur adjútor símilis sibi: dixit vero Deus.
℟. Faciámus ei adjutórium símile sibi.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 2
Rdz 4:23-26
23 I rzekł Lamech żonom swym, Adzie i Selli: Słuchajcie głosu mego, żony Lamechowe, posłuchajcie mowy mojéj: żeciem zabił męża na ranę moję, i młodzieniaszka na siność moję:
24 Siedmioraka pomsta będzie z Kaina, a z Lamecha siedmdziesiąt siedm kroć.
25 Poznał téż jeszcze Adam żonę swoję, i porodziła syna, i nazwała imię jego Seth, mówiąc: Położył mi Bóg plemię inne miasto Abela, którego zabił Kain.
26 Ale i Sethowi narodził się syn, którego nazwał Enos: ten począł wzywać imienia Pańskiego.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Rzekł Pan Bóg: Nie dobrze być człowiekowi samemu:
* Uczyńmy mu pomoc jemu podobną.
℣. Lecz Adamowi nie najdował się pomocnik podobny jemu: rzekł Pan.
℟. Uczyńmy mu pomoc jemu podobną.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 3
Gen 5:1-5
1 Hic est liber generatiónis Adam. In die qua creávit Deus hóminem, ad similitúdinem Dei fecit illum.
2 Másculum et féminam creávit eos, et benedíxit illis: et vocávit nomen eórum Adam, in die quo creáti sunt.
3 Vixit autem Adam centum trigínta annis: et génuit ad imáginem et similitúdinem suam, vocavítque nomen ejus Seth.
4 Et facti sunt dies Adam, postquam génuit Seth, octingénti anni: genuítque fílios et fílias.
5 Et factum est omne tempus quod vixit Adam, anni nongénti trigínta, et mórtuus est.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Immísit Dóminus sopórem in Adam, et tulit unam de costis ejus: † Et ædificávit costam, quam túlerat Dóminus de Adam, in mulíerem, et addúxit eam ad Adam, ut vidéret quid vocáret eam:
* Et vocávit nomen ejus Virágo, quia de viro sumpta est.
℣. Cumque obdormísset, tulit unam de costis ejus, et replévit carnem pro ea.
℟. Et ædificávit costam, quam túlerat Dóminus de Adam, in mulíerem, et addúxit eam ad Adam, ut vidéret quid vocáret eam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et vocávit nomen ejus Virágo, quia de viro sumpta est.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 3
Rdz 5:1-5
1 Te są księgi rodzaju Adamowego, w dzień, którego stworzył Bóg człowieka; na podobieństwo Boże uczynił go.
2 Mężczyznę i niewiastę stworzył je, i błogosławił im: i nazwał imię ich Adam, w dzień którego są stworzeni.
3 I żył Adam sto i trzydzieści lat, i zrodził na wyobrażenie i podobieństwo swoje: i nazwał imię jego Seth.
4 I stało się dni Adamowych potem, jako zrodził Setha, ośm set lat: i zrodził syny i córki.
5 I stał się wszystek czas, którego żył Adam, lat dziewięć set trzydzieści: i umarł.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Przepuścił tedy Pan Bóg twardy sen na Adama: wyjął jedno żebro z niego: † I zbudował z żebra, które wyjął Pan z Adama, białągłowę, i przywiódł ją do Adama, by zobaczyć jak ją nazwie:
* I nazwał ją Mężyną; bo z męża wzięta jest.
℣. Gdy zasnął, wyjął jedno żebro z niego, i napełnił ciałem miasto niego.
℟. I zbudował z żebra, które wyjął Pan z Adama, białągłowę, i przywiódł ją do Adama, by zobaczyć jak ją nazwie:
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. I nazwał ją Mężyną; bo z męża wzięta jest.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Preces pópuli tui, quǽsumus, Dómine, cleménter exáudi: ut, qui juste pro peccátis nostris afflígimur, pro tui nóminis glória misericórditer liberémur.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Temporału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Panie, wysłuchaj łaskawie prośby ludu Twego i nas, którzy słusznie za grzechy swoje cierpimy, wybaw miłościwie dla chwały Imienia Twego.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
|
|
Post Divinum officium |